Καθώς οι περιπτώσεις αρθροσκόπησης ισχίου, αλλά και οι ενδείξεις γι’ αυτούς τους ασθενείς αυξάνονται ετησίως σε διεθνές επίπεδο, με ανάλογο ρυθμό αυξάνεται και η ανάγκη για επαναληπτική αρθροσκοπική επέμβαση. Διεθνώς, διεξάγονται πολλές μελέτες προκειμένου να προσδιοριστούν τα αίτια για τα οποία αποφασίζεται μία revision αρθροσκόπηση.
Σε μία πρόσφατη μελέτη έγινε η
προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τη βάση δεδομένων ενός μεμονωμένου κέντρου,
για ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση ισχίου, μεταξύ των ετών 2012 και
2019. Καθορίστηκαν τα δημογραφικά
στοιχεία, ενώ ο μέσος χρόνος επανεξέτασης των ασθενών ήταν 5,2 χρόνια. Συνολικά συμπεριελήφθησαν 173 ασθενείς και οι
τέσσερις κύριες ενδείξεις για επαναληπτική αρθροσκόπηση ήταν: η υπολειπόμενη
μορφολογία μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης
(67,8%), η αστάθεια λόγω θυλακικής
ανεπάρκειας (14,6%), η έκτοπη
οστεοποίηση (4,6%) και οι συμφύσεις
(4,2%).
Οι ασθενείς παρουσίασαν
στατιστικά σημαντική διαφορά σύμφωνα με τις κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου (Hip Outcome Score, Activity of Daily Living, HOS-Sports Specific Subscale και International Hip Outcome Tool-33).
Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η
περισσότερο συνηθισμένη ένδειξη για επαναληπτική αρθροσκόπηση ισχίου αποτελεί η
υπολειπόμενη μορφολογία μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης. Η αστάθεια λόγω θυλακικής ανεπάρκειας
αποτελεί τη δεύτερη αιτία, η οποία μπορεί να έχει συνέπειες την λειτουργική
ανεπάρκεια σε μία συγκεκριμένη ομάδα ασθενών.
Πηγή: “American
Journal of Sports Medicine”, Οκτώβριος 2025
Διαβάστε περισσότερα στο www.alexandrostzaveas.gr
