Οι τραυματικές βλάβες του στρογγύλου συνδέσμου και ο συσχετισμός τους με τον τύπο των αρθρικών βλαβών σε ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση

Ο στρογγύλος σύνδεσμος αποτελεί μία αμφιλεγόμενης σημασίας δομή στην άρθρωση του ισχίου και δεν είναι ξεκαθαρισμένο εάν οι τραυματικές κακώσεις σε αυτόν  σχετίζονται με άλλες βλάβες στο ισχίο ή ακόμα και αν έχουν αντίκτυπο στην κλινική κατάσταση της άρθρωσης.  Σε μία πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη διερευνήθηκε ο συσχετισμός μεταξύ των τραυματικών βλαβών του στρογγύλου συνδέσμου και του τύπου των χόνδρινων βλαβών σε ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση.  Οι ερευνητές συνέκριναν τις χόνδρινες βλάβες του ισχίου σε δύο ομάδες ασθενών, η πρώτη αποτελούνταν από ασθενείς με ακέραιο στρογγύλο σύνδεσμο ενώ η δεύτερη με σύνδεσμο που υπέστη τραυματική ρήξη.  Συνολικά εκτιμήθηκαν 75 ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση ισχίου.  Έγινε καταγραφή της τοπογραφίας των χόνδρινων βλαβών σε ειδικούς χάρτες αποτύπωσης της ανατομίας του αρθρικού χόνδρου χρησιμοποιώντας μία μέθοδο γεωγραφικών ζωνών.  Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες (ακέραιος στρογγύλος σύνδεσμος και στρογγύλος σύνδεσμος με τραυματική ρήξη) και συγκρίθηκε η επίπτωση και ο βαθμός των χόνδρινων βλαβών μεταξύ των δύο αυτών ομάδων.  Η μελέτη έδειξε ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της ρήξης του στρογγύλου συνδέσμου και της βλάβης του αρθρικού χόνδρου στην κάτω έσω περιοχή της κοτύλης και στην κεντρική περιοχή της μηριαίας κεφαλής στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση ισχίου για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση. 

Πηγή: Arthroscopy

Περισσότερα στο www.alexandrostzaveas.gr

Πρόσφατες εξελίξεις στη ταυτοποίηση των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων και η εφαρμογή τους στην ορθοπαιδική

Η ικανότητα των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων να διαφοροποιούνται in vitro σε χοντροκύτταρα, οστεοκύτταρα και μυοκύτταρα υπόσχεται πολλά στη μηχανική των ιστών.  Τα σκελετικά ελλείμματα αποτελούν στόχους θεραπείας με τη χρήση των βλαστοκυττάρων λόγω της μεγάλης ανταποκρισιμότητας του οστού σε τέτοιες παρεμβάσεις σε ζωικά μοντέλα.  Το ενδιαφέρον των βλαστοκυττάρων έχει επίσης επεκταθεί καθώς αναγνωρίζεται η ικανότητά τους να αποδεσμεύουν αυξητικούς παράγοντες και να ρυθμίζουν τις ανταποκρίσεις του ανοσοποιητικού συστήματος.      

        Παρά την αυξημένη εφαρμογή της σε κλινικές δοκιμές, η προέλευση και ο ρόλος των βλαστοκυττάρων στην ανάπτυξη, τη διόρθωση και την αναγέννηση οργάνων παραμένουν ακόμα ασαφείς.  Μέχρι πρόσφατα τα βλαστοκύτταρα μπορούσαν να απομονωθούν μόνο σε μία διαδικασία που απαιτεί καλλιέργεια στο εργαστήριο.  Τα κύτταρα αυτά χρησιμοποιούνταν στη μηχανική των ιστών χωρίς να κατανοούμε τη μητρική τους θέση και τη λειτουργία.  Τα βλαστοκύτταρα που απομονώνονταν με αυτή την έμμεση οδό έχουν χρησιμοποιηθεί σε κλινικές δοκιμές και παραμένουν ως σημείο αναφοράς των κυτταρικών υποστρωμάτων για τη μυοσκελετική μηχανική.  Η θεραπευτική χρήση των αυτόλογων βλαστοκυττάρων σήμερα περιορίζεται από την ανάγκη της ex vivo επέκτασης και από την ετερογένεια των παρασκευασμάτων βλαστοκυττάρων.  Η πρόσφατη ανακάλυψη ότι τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων μπορούν να υποκρύπτουν μητρικούς προδρόμους βλαστοκυττάρων έχει οδηγήσει στην προοπτική ταυτοποίηση και απομόνωσή τους.  Τα βλαστοκύτταρα μπορούν, λοιπόν, να καθαριστούν από μη απαραίτητους ιστούς, όπως αναρροφήματα λίπους και να επιστραφούν για κλινική χρήση σε επαρκή ποσότητα, αποτρέποντας την απαίτηση για ex vivo επέκταση και μια δεύτερη χειρουργική επέμβαση.           Στο άρθρο αυτό παρέχεται μία ενημέρωση για τις πρόσφατες εξελίξεις στην κατανόηση και τη ταυτοποίηση των βλαστοκυττάρων μέσα στους ιστούς και υπογραμμίζεται ο τρόπος με τον οποίο οι εξελίξεις αυτές μπορεί να επηρεάσουν την ορθοπαιδική χειρουργική στο μέλλον. 

Περισσότερα στο www.alexandrostzaveas.gr