Το μέγεθος της θυλακοτομής κατά την αρθροσκόπηση ισχίου επηρεάζει την σταθερότητα της κινηματικής της άρθρωσης

Σε πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο στο αμερικάνικο περιοδικό “Arthroscopy”, οι ερευνητές προσπάθησαν να εκτιμήσουν την επίδραση του μεγέθους της θυλακοτομής και της επικείμενης συρραφής του στην εμβιομηχανική σταθερότητα της άρθρωσης του ισχίου και της κινηματικής του κατά τη διάρκεια της εξωτερικής στροφής σε ένα πτωματικό μοντέλο ισχίου.

Χρησιμοποιήθηκαν οκτώ πτωματικά παρασκευάσματα ισχίου στη μελέτη αυτή.  Το κάθε ισχίο εκτιμήθηκε κάτω από στροφικές φορτίσεις των 6N οι οποίες εφαρμόστηκαν από ένα σερβο-υδραυλικό πλαίσιο και μεταδόθηκαν από ένα σύστημα τροχαλιών.  Οι καταστάσεις οι οποίες εκτιμήθηκαν ήταν (1) ουδέτερη κάμψη με τον θύλακο ακέραιο, (2) ουδέτερη κάμψη με μία θυλακοτομή δια των πυλών εισόδου μήκους 4cm, (3) ουδέτερη κάμψη με μία θυλακοτομή 6cm και (4) ουδέτερη κάμψη με συρραφή του θυλάκου.  Τα μαλακά μόρια διατηρήθηκαν κατά της διάρκεια όλων αυτών των παρεμβάσεων.  Για την κάθε περίπτωση ελήφθησαν μετρήσεις σχετικά με την κινηματική της άρθρωσης του ισχίου (εύρος κίνησης, περιοχή υστέρησης και ουδέτερη ζώνη).

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι κάτω από συνθήκες εργαστηρίου, οι θυλακοτομές μεγαλύτερου μήκους συνοδεύονται από αυξήσεις σε όλες τις μετρήσεις της κινητικότητας της άρθρωσης, δηλαδή εύρος κίνησης, περιοχή υστέρησης και ουδέτερη ζώνη.  Η πλήρης συρραφή του θυλάκου επανέφερε αυτές τις μετρήσεις στο φυσιολογικό, τόσο που οι μετρήσεις ήταν συγκρίσιμες με την προ των θυλακοτομών κατάσταση.  Έτσι, φαίνεται ότι η πλήρης θυλακοτομή μετά την αρθροσκόπηση ισχίου βοηθάει στην επαναφορά της άρθρωσης στο προεγχειρητικό επίπεδο από άποψης σταθερότητας.

Πηγή: “Arhroscopy”,  Μάιος 2016