Η αρθροσκοπική εκτίμηση του ακτινολογικά ελάχιστου μεσάρθριου διαστήματος που σχετίζεται με την ελάχιστη έκθεση υποχόνδριου οστού στη συμπτωματική δυσπλασία του ισχίου

Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε από ορθοπαιδικές κλινικές της Ιαπωνίας έγινε προσπάθεια να διευκρινιστεί το ακτινολογικό ελάχιστο μεσάρθριο διάστημα, το οποίο οδηγεί σε έκθεση του υποχόνδριου οστού σε ασθενείς με δυσπλασία του ισχίου.

Συμπεριλήφθηκαν 82 ασθενείς (86 ισχία), οι οποίοι υπέφεραν από δυσπλασία του ισχίου με τη γωνία κέντρου-παρυφής να είναι μικρότερη των 20°, και οι οποίοι υπεβλήθησαν σε περικοτυλιαία οστεοτομία σε συνδυασμό με αρθροσκόπηση ισχίου.   Οι αρθρικοί χόνδροι της κοτύλης και της μηριαίας κεφαλής διαχωρίστηκαν σε τρεις περιοχές: πρόσθια-άνω, άνω και οπίσθια-άνω.  Για κάθε περιοχή αναλύθηκαν οι συσχετισμοί μεταξύ της επίπτωσης της έκθεσης του υποχόνδριου οστού και του ελάχιστου μεσάρθριου διαστήματος, το οποίο μετρήθηκε στις απλές ακτινογραφίες.  Το στάδιο της νόσου καθορίστηκε σύμφωνα με τη βαθμολογία των Kellgren και Lawrence (βαθμός KL).

Η έκθεση του υποχόνδριου οστού παρατηρήθηκε σε 51 ισχία (59,3%).  Συνολικά, αφορούσε την κοτύλη σε 49 ισχία (57%) και τη μηριαία κεφαλή σε 26 ισχία (30,2%).  Η έκθεση του υποχόνδριου οστού ήταν περισσότερο συχνή στην κοτύλη, με την υψηλότερη επίπτωση να παρατηρείται στην πρόσθια-άνω περιοχή, ακολουθούμενη από την άνω περιοχή.  Η έκθεση του υποχόνδριου οστού ήταν παρούσα σε έξι ισχία (22,2%), 17 ισχία (56,7%), και 28 ισχία (96,5%), στα στάδια  KL-1, KL-2, και KL-3, αντίστοιχα.  Το ελάχιστο μεσάρθριο διάστημα στα ισχία με έκθεση του υποχόνδριου οστού ήταν σημαντικά μικρότερο σε σχέση με αυτά χωρίς έκθεσή του (2,3 έναντι 4mm, p < 0,001), και η τιμή που οδήγησε σε μείωση του μεσάρθριου διαστήματος ήταν 3,7mm.  Η έκθεση του υποχόνδριου οστού ήταν παρούσα στο 23,3% των ασθενών με μεσάρθριο διάστημα ≥ 3.7mm και 76,7% σε ασθενείς με μεσάρθριο διάστημα < 3,7mm.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου είναι χειρότερη σε σχέση με αυτήν που μπορεί να προβλεφτεί από τα ευρήματα των απλών ακτινογραφιών.  Η τιμή-ορόσημο του μεσάρθιου διαστήματος για έκθεση του υποχόνδριου οστού ήταν 3,7mm σε ασθενείς με συμπτωματική δυσπλασία του ισχίου.

Πηγή: “Modern Rheumatology”, Αύγουστος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το: www.alexandrostzavas.gr

Ο συσχετισμός ανάμεσα στα αποτελέσματα της αρθροσκόπησης ισχίου και τις προεγχειρητικές εγχύσεις στην άρθρωσή του, τα ευρήματα της μαγνητικής αρθρογραφίας και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του ασθενή

Στο άρθρο αυτό έγινε προσπάθεια να καθοριστεί εάν η προεγχειρητική ανταπόκριση στην ενδαρθρική έγχυση στο ισχίο συσχετίζεται με το αποτέλεσμα της αρθροσκόπησης του ισχίου.  Ένας δεύτερος στόχος ήταν να καθοριστεί εάν το αποτέλεσμα της αρθροσκόπησης ισχίου συσχετίζεται με τα ενδαρθρικά παθολογικά ευρήματα ή τα δημογραφικά στοιχεία του ασθενή.

Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 93 ασθενείς, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε μαγνητική αρθρογραφία (MRA), προεγχειρητικές ενδαρθρικές εγχύσεις στην άρθρωση του ισχίου και στη συνέχεια αρθροσκόπηση ισχίου.  Οι εικόνες από τη μαγνητική αρθρογραφία με σκιαστικό και τα αρχεία των χειρουργικών επεμβάσεων ανασκοπήθηκαν αναδρομικά,  προκειμένου να ταυτοποιηθούν πληροφορίες για τον τύπο της  ρήξης του επιχειλίου χόνδρου, καθώς και το μέγεθος των χόνδρινων βλαβών.

Ο συσχετισμός μεταξύ της ανταπόκρισης από την ενδαρθρική έγχυση στο ισχίο (καθορίστηκε ως πτωχή (βελτίωση 0 έως 30%), μέση (βελτίωση 31 έως 60%) και καλή (βελτίωση 61 έως 100%)) και του χειρουργικού αποτελέσματος (πτωχό, μέτριο, καλό, τα οποία καθορίστηκαν με βάση των κλιμάκων αξιολόγησης του ισχίου mHHS ή την ανάγκη για επανάληψη της χειρουργικής επέμβασης) εκτιμήθηκαν με τη χρήση της δοκιμασίας Fisher exact test.  Χρησιμοποιήθηκε μονοπαραγοντική και πολυπαραγοντική ανάλυση για το συσχετισμό της ηλικίας, του φύλου, του δείκτη μάζας σώματος (BMI), του χρονικού διαστήματος μεταξύ της έγχυσης και της χειρουργικής επέμβασης, τον τύπο της ρήξης του επιχειλίου χόνδρου, το μέγεθος και το βαθμό της χόνδρινης βλάβης.

Η σύγκριση μεταξύ της ανταπόκρισης στην προεγχειρητική ενδαρθρική έγχυση με το αποτέλεσμα της αρθροσκόπησης ισχίου μετά από ένα χρόνο δεν έδειξε στατιστικά σημαντικό συσχετισμό.  Ωστόσο, ο δείκτης μάζας σώματος του ασθενή συσχετίστηκε στατιστικά σημαντικά με το αποτέλεσμα της χειρουργικής επέμβασης, με έναν δείκτη μάζας σώματος μικρότερο του 25 να δείχνει μεγαλύτερη πιθανότητα για καλό μετεγχειρητικό αποτέλεσμα.  Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικοί συσχετισμοί στις αναλύσεις των χειρουργικών αποτελεσμάτων και της ηλικίας και του φύλου του ασθενή, το χρονικό διάστημα μεταξύ της έγχυσης και του χειρουργείου, τον τύπο της ρήξης του επιχειλίου χόνδρου όπως αυτή καθορίστηκε από το MRA, το βαθμό της χόνδρινης βλάβης όπως αυτή καθορίστηκε από το MRA και της αρθροσκόπησης ισχίου.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι δεν υπάρχει θετικός αλλά ούτε και αρνητικός συσχετισμός μεταξύ της ανταπόκρισης στην προεγχειρητική ενδαρθρική έγχυση στο ισχίο και στο αποτέλεσμα μετά από αρθροσκόπηση ισχίου ένα χρόνο μετεγχειρητικά. Μόνο ο δείκτης μάζας σώματος φάνηκε να συσχετίζεται με το μετεγχειρητικό αποτέλεσμα.

Πηγή: “American Journal of Roentgenology”, Αύγουστος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το: www.alexandrostzaveas.gr