Ο χρόνος αντίδρασης πέδησης μετά από αρθροσκόπηση ισχίου για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση και ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης

Ο σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να καθοριστεί εάν υπάρχει διαφορά στο χρόνο αντίδρασης πέδησης (brake reaction time) πριν και μετά την αρθροσκόπηση ισχίου για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση και ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης σε σχέση με την ομάδα ελέγχου.

Μία σειρά από ενήλικες που υπεβλήθησαν σε πρωτοπαθή αρθροσκόπηση ισχίου ήταν διαθέσιμοι για την προοπτική αυτή μελέτη.  Συμπεριλήφθηκαν τα άτομα με συμπτωματική μηροκοτυλιαία πρόσκρουση και ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης που υπεβλήθησαν σε αρθροσκόπηση ισχίου με ελάχιστη παρακολούθηση οκτώ εβδομάδων.  Ο χρόνος αντίδρασης πέδησης μετρήθηκε με το σύστημα RT-2S έξι εβδομάδες προεγχειρητικά με κάθε δύο εβδομάδες μετεγχειρητικά, έως τις οκτώ εβδομάδες.  Μετρήθηκε επίσης η δοκιμασία Sit-to-stand.  Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, μία ομάδα ελέγχου, στην οποία πραγματοποιήθηκαν και οι δύο δοκιμασίες.  Έγινε στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων με τις δοκιμασίες Mann-Whitney και Spearman correlation.

 

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι μετά από αρθροσκόπηση ισχίου για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση και ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης, ο χρόνος αντίδρασης πέδησης δεν είναι διαφορετικός με τις προεγχειρητικές μετρήσεις ή με αυτές της ομάδας ελέγχου.

Πηγή: “Arthroscopy”, Ιανουάριος 2017

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η εκτίμηση της συρραφής του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης με εξομοίωση πλήρους φόρτισης

Οι συρραφές του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης πραγματοποιούνται για μη σταθερές ρήξεις, αστάθεια του ισχίου και μετά από αποκόλληση του επιχειλίου χόνδρου λόγω μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης, όμως δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία σχετικά με την ισχύ της συρραφής.  Η μελέτη αυτή εκτίμησε το αποτέλεσμα της εξομοίωσης αξονικής πλήρους φόρτισης πάνω στα ράμματα της άγκυρας στη συρραφή του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης. 

Χρησιμοποιήθηκαν τρεις πτωματικές λεκάνες και δημιουργήθηκαν ρήξεις του επιχειλίου χόνδρου 1,5 cm στην πρόσθια έξω περιοχή του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης.  Στη συνέχεια, οι ρήξεις διορθώθηκαν με συρραφή, με δύο άγκυρες για κάθε ισχίο.  Μετά από τη συρραφή το ισχίο υπεβλήθη σε αξονική κυκλική φόρτιση των 756 Ν, και παρατηρήθηκε ο τυχόν διαχωρισμός του επιχειλίου χόνδρου από την κοτύλη.  Η ισχύς των ραμμάτων της άγκυρας εκτιμήθηκε με τη δοκιμασία φόρτισης, έως ότου ο επιχείλιος χόνδρος αποχωριστεί.

Βάσει οπτικής εκτίμησης, και οι έξι συρραφές παρέμειναν πλήρως ακέραιες μετά τη φόρτιση, χωρίς τη δημιουργία κενού ή τη βλάβη στην περιοχή της συρραφής.  Σε όλες τις περιπτώσεις ο αρθροσκοπικός ανιχνευτής δεν μπορούσε να εισαχθεί κάτω από την παρυφή της συρραφής. 

Η συρραφή του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης με άγκυρες και ράμματα είναι ικανή να υποστεί άμεσα τις φυσιολογικές αξονικές φορτίσεις.  Επίσης, είναι ικανή να ανεχθεί την πλήρη φόρτιση αμέσως μετά την αρθροσκόπηση ισχίου, διαφυλάσσοντας την ισχύ και την ακεραιότητα των μυών και των μαλακών μορίων.

Πηγή: “Hip International”, Ιανουάριος 2017

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η μορφολογία της πρόσθιας κάτω λαγόνιας άκανθας και τα αποτελέσματα της αρθροσκόπησης ισχίου σε αθλητές ποδοσφαίρου: μία σύγκριση με αθλητές με δραστηριότητα χωρίς λακτίσματα

Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η περιγραφή της μορφολογίας της πρόσθιας κάτω λαγόνιας άκανθας και των κλινικών αποτελεσμάτων μετά από αρθροσκοπική χειρουργική αποσυμπίεση, σε μία ομάδα υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστών που παρουσιάζουν συμπτωματική πρόσκρουση του ισχίου σε σύγκριση με μία ομάδα ελέγχου αθλητών χωρίς δραστηριότητα λακτισμάτων.

Έγινε αναδρομική ανασκόπηση του μητρώου των ισχίων από ποδοσφαιριστές, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε αρθροσκοπική θεραπεία για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση με παρακολούθηση δύο ετών, και σύγκριση με μία ομάδα ελέγχου αθλητών χωρίς δραστηριότητα λακτίσματος.  Συλλέχτηκαν τα δημογραφικά στοιχεία και έγινε ανασκόπηση των απεικονιστικών εξετάσεων με τη μελέτη πολλαπλών παραμέτρων συμπεριλαμβανομένης και της μορφολογίας της πρόσθιας κάτω λαγόνιας άκανθας.  Τα αναφερόμενα από τους ασθενείς αποτελέσματα συμπεριελάμβαναν το modified Harris Hip Score, το Hip Outcome Score-Activities of Daily Living, το Sport-Specific Subscale και το International Hip Outcome Tool-33, τα οποία εκτιμήθηκαν προεγχειρητικά στους έξι μήνες και στα ένα, δύο και τρία χρόνια μετεγχειρητικά.

Ταυτοποιήθηκαν 26 ποδοσφαιριστές (34 ισχία) και 87 αθλητές με δραστηριότητα χωρίς λάκτισμα (115 ισχία).  Τα δημογραφικά στοιχεία συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας και του φύλου ήταν παρόμοια μεταξύ των δύο ομάδων. Το 84% των ποδοσφαιριστών παρουσίασε κάποια ανωμαλία στην πρόσθια κάτω λαγόνια άκανθα, η οποία εκτεινόταν έως (τύπος II, 52%) ή κάτω από τον πρόσθιο δακτύλιο της κοτύλης (τύπος III, 32%), σε σχέση με το 52% των αθλητών χωρίς δραστηριότητα λακτίσματος.  Σε ένα μέσο χρονικό διάστημα 35 μηνών υπήρξε σημαντική βελτίωση σε όλες τις βαθμολογίες αποτελεσμάτων και στις δύο ομάδες από την προεγχειρητική στη μετεγχειρητική κατάσταση.  Δεν υπήρχαν στοιχεία διαφορών στα αποτελέσματα μεταξύ των δύο ομάδων.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι οι υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές έχουν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό υπακάνθιας πρόσκρουσης (subspine impingement) σε σύγκριση με τους αθλητές χωρίς δραστηριότητα λακτίσματος.  Θα πρέπει να υπάρχει ένας υψηλός δείκτης υποψίας στη θεραπεία των ποδοσφαιριστών για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, καθώς η κατάλληλη αναγνώριση και θεραπεία της υπακάνθιας πρόσκρουσης μπορεί να φέρει άριστα κλινικά αποτελέσματα.

Πηγή: “Arthroscopy”, Δεκέμβριος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr