Η μορφολογία της πρόσθιας κάτω λαγόνιας άκανθας και τα αποτελέσματα της αρθροσκόπησης ισχίου σε αθλητές ποδοσφαίρου: μία σύγκριση με αθλητές με δραστηριότητα χωρίς λακτίσματα

Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η περιγραφή της μορφολογίας της πρόσθιας κάτω λαγόνιας άκανθας και των κλινικών αποτελεσμάτων μετά από αρθροσκοπική χειρουργική αποσυμπίεση, σε μία ομάδα υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστών που παρουσιάζουν συμπτωματική πρόσκρουση του ισχίου σε σύγκριση με μία ομάδα ελέγχου αθλητών χωρίς δραστηριότητα λακτισμάτων.

Έγινε αναδρομική ανασκόπηση του μητρώου των ισχίων από ποδοσφαιριστές, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε αρθροσκοπική θεραπεία για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση με παρακολούθηση δύο ετών, και σύγκριση με μία ομάδα ελέγχου αθλητών χωρίς δραστηριότητα λακτίσματος.  Συλλέχτηκαν τα δημογραφικά στοιχεία και έγινε ανασκόπηση των απεικονιστικών εξετάσεων με τη μελέτη πολλαπλών παραμέτρων συμπεριλαμβανομένης και της μορφολογίας της πρόσθιας κάτω λαγόνιας άκανθας.  Τα αναφερόμενα από τους ασθενείς αποτελέσματα συμπεριελάμβαναν το modified Harris Hip Score, το Hip Outcome Score-Activities of Daily Living, το Sport-Specific Subscale και το International Hip Outcome Tool-33, τα οποία εκτιμήθηκαν προεγχειρητικά στους έξι μήνες και στα ένα, δύο και τρία χρόνια μετεγχειρητικά.

Ταυτοποιήθηκαν 26 ποδοσφαιριστές (34 ισχία) και 87 αθλητές με δραστηριότητα χωρίς λάκτισμα (115 ισχία).  Τα δημογραφικά στοιχεία συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας και του φύλου ήταν παρόμοια μεταξύ των δύο ομάδων. Το 84% των ποδοσφαιριστών παρουσίασε κάποια ανωμαλία στην πρόσθια κάτω λαγόνια άκανθα, η οποία εκτεινόταν έως (τύπος II, 52%) ή κάτω από τον πρόσθιο δακτύλιο της κοτύλης (τύπος III, 32%), σε σχέση με το 52% των αθλητών χωρίς δραστηριότητα λακτίσματος.  Σε ένα μέσο χρονικό διάστημα 35 μηνών υπήρξε σημαντική βελτίωση σε όλες τις βαθμολογίες αποτελεσμάτων και στις δύο ομάδες από την προεγχειρητική στη μετεγχειρητική κατάσταση.  Δεν υπήρχαν στοιχεία διαφορών στα αποτελέσματα μεταξύ των δύο ομάδων.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι οι υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές έχουν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό υπακάνθιας πρόσκρουσης (subspine impingement) σε σύγκριση με τους αθλητές χωρίς δραστηριότητα λακτίσματος.  Θα πρέπει να υπάρχει ένας υψηλός δείκτης υποψίας στη θεραπεία των ποδοσφαιριστών για μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, καθώς η κατάλληλη αναγνώριση και θεραπεία της υπακάνθιας πρόσκρουσης μπορεί να φέρει άριστα κλινικά αποτελέσματα.

Πηγή: “Arthroscopy”, Δεκέμβριος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr