Οι χόνδρινες βλάβες της κοτύλης στην αρθροσκόπηση ισχίου: σχέσεις μεταξύ βαθμού, τοπογραφίας και δημογραφικών στοιχείων

Ο πόνος στο ισχίο παραμένει μία πρόσκληση δεδομένων των πολλαπλών παραγόντων που μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στον αρθρικό χόνδρο της κοτύλης, όπως ένας τραυματισμός, το μεταβολικό σύνδρομο και οι μορφολογικές ανατομικές παραλλαγές, όπως η μηροκοτυλιαία πρόσκρουση (femoroacetabular impingement) που μπορεί να συμβάλλουν στην μετάπτωση σε οστεοαρθρίτιδα.  Ωστόσο, δεν έχει αναγνωριστεί η σχέση μεταξύ των χαρακτηριστικών του ασθενούς, τον βαθμό των χόνδρινων βλαβών και των τοπογραφικών χαρακτηριστικών. 

Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η σύγκριση του βαθμού των χόνδρινων βλαβών της κοτύλης, το μέγεθος και η θέση των χόνδρινων βλαβών και η ταυτοποίηση των δημογραφικών στοιχείων των ασθενών σχετικά με την ηλικία και τον δείκτη μάζας σώματος.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι μεγαλύτερης βαρύτητας χόνδρινες βλάβες σχετίστηκαν με το ανδρικό φύλο, την αυξημένη ηλικία, το ύψος, το βάρος, τον δείκτη μάζας σώματος και το μέγεθος της βλάβης.  Οι χόνδρινες βλάβες γενικά βρέθηκαν στην πρόσθια-άνω περιοχή της κοτύλης, ήταν συσχετισμένες με βλάβες του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης και σχετίζονταν με την περιοχή φόρτισης της κοτύλης.

Πηγή: Suarez-Ahedo C, Gui C, Rabe SM, Chandrasekaran S, Lodhia P, Domb BG. Acetabular Chondral Lesions in Hip Arthroscopy: Relationships Between Grade, Topography, and Demographics. Am J Sports Med. 2017 Jun 1:363546517708192

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η αρθροπάθεια του ισχίου στην αιμορροφιλία

Η αρθροπάθεια του ισχίου σε αιμορροφιλικούς ασθενείς αποτελεί μία αναπηρική νόσο για το ισχίο αλλά και άλλες αρθρώσεις.  Ακόμα και αν οι αιμορραγίες μέσα στο ισχίο δεν είναι συχνές, οι μηροκοτυλιαίες μεταβολές μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργική ικανότητα των ασθενών σε αρκετά νεαρή ηλικία.  Η αιματολογική προφύλαξη σε συνδυασμό με έναν επαρκή τρόπο ζωής και μία συστηματική και ατραυματική σωματική δραστηριότητα αποτελούν τα κλειδιά για την πρόληψη τέτοιων αρθροπαθειών.  Στα πρώτα στάδια της αρθροπάθειας τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και η φυσιοθεραπεία μπορεί να είναι αρκετά για να περιορίσουν την πρόοδό της.  Σε περιπτώσεις υποτροπιαζόντων συμπτωμάτων, η ιξωδοαναπλήρωση με υαλουρονικό οξύ και η χημική υμενεκτομή μπορεί να αποτελούν χρήσιμες επιλογές.  Σε περισσότερο προχωρημένα στάδια, η αρθροσκόπηση ισχίου μπορεί να βοηθήσει με την υμενεκτομή και την αφαίρεση των ελευθέρων σωματίων.  Στα τελευταία στάδια, η ολική αρθροπλαστική ισχίου είναι επιβεβλημένη.  Έως και μερικές δεκαετίες πριν, τα κλινικά αποτελέσματα μετά από την ολική αρθροπλαστική ισχίου ήταν μεταβλητά, λόγω της διαφορετικής διαχείρισης των ασθενών και τη χρήση παλιάς τεχνολογίας μοσχευμάτων.  Κατά την τελευταία δεκαετία, η εισαγωγή της πολυπαραγοντικής διαχείρισης του ασθενή και η χρήση μοντέρνων μοσχευμάτων υψηλών δυνατοτήτων αλλά και η χρήση μικρότερης παρεμβατικότητας χειρουργικών τεχνικών έχουν βελτιώσει δραματικά τα λειτουργικά αποτελέσματα.  Στη σημερινή εποχή, όπως και σε άλλες αρθρώσεις, ο σκοπός της διαχείρισης των αιμορροφιλικών κέντρων είναι η πρώιμη διάγνωση κάθε μεταβολής στο ισχίο με κλινική και υπερηχογραφική εκτίμηση των ασθενών κατά την παιδική ηλικία προκειμένου να ανιχνευθούν οι πρώιμες χόνδρινες βλάβες και να παραχθεί η επαρκής θεραπεία όταν εκδηλώνονται συμπτώματα. 

Πηγή: Carulli C, Rizzo AR, Innocenti M. Hip Arthropathy in Haemophilia. J Clin Med. 2017 Apr 8;6(4).

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η κλινική εκτίμηση της μικροαστάθειας του ισχίου

Η μικροαστάθεια του ισχίου είναι γενικά δύσκολο να διαγνωστεί κλινικά.  Ο ορθοπαιδικός χειρουργός θα πρέπει να έχει μεγάλο δείκτη υποψίας όταν εκτιμά έναν ασθενή με ενοχλήσεις στην άρθρωση του ισχίου προκειμένου να έρθει σε ένα αξιόπιστο συμπέρασμα σχετικά με την παθολογική αυτή οντότητα.  Οι προηγούμενες κακώσεις του ισχίου και ο μηχανισμός τους θα πρέπει να περιγράφονται με λεπτομέρεια.  Θα πρέπει επίσης να λαμβάνεται ένα πλήρες ιστορικό και ατομικό ιστορικό, σε συνδυασμό με μία λεπτομερή φυσική εξέταση προκειμένου να αποκλειστεί μία εξωαρθρική παθολογική κατάσταση που μπορεί να εκδηλώνεται ως πόνος στο ισχίο ή στο ριζομήριο. 

Ένας από τους καλύτερους τρόπους κλινικής εκτίμησης της μικροαστάθειας του ισχίου είναι η κλινική αξιολόγηση για πιθανή γενικευμένη υπερελαστικότητα (υπερευλυγισία) των αρθρώσεων με τη χρήση των κριτηρίων του Beighton (εικόνα).  Η κλινική αυτή εκτίμηση πρέπει να αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κλινικής εξέτασης και δεν θα πρέπει να παραμελείται όταν γίνεται διερεύνηση για πιθανή μικροαστάθεια του ισχίου.

Πηγή:  Beighton P. Hypermobility scoring. Br J Rheumatol. 1988; 27:163

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr