Η κλινική εκτίμηση της μικροαστάθειας του ισχίου

Η μικροαστάθεια του ισχίου είναι γενικά δύσκολο να διαγνωστεί κλινικά.  Ο ορθοπαιδικός χειρουργός θα πρέπει να έχει μεγάλο δείκτη υποψίας όταν εκτιμά έναν ασθενή με ενοχλήσεις στην άρθρωση του ισχίου προκειμένου να έρθει σε ένα αξιόπιστο συμπέρασμα σχετικά με την παθολογική αυτή οντότητα.  Οι προηγούμενες κακώσεις του ισχίου και ο μηχανισμός τους θα πρέπει να περιγράφονται με λεπτομέρεια.  Θα πρέπει επίσης να λαμβάνεται ένα πλήρες ιστορικό και ατομικό ιστορικό, σε συνδυασμό με μία λεπτομερή φυσική εξέταση προκειμένου να αποκλειστεί μία εξωαρθρική παθολογική κατάσταση που μπορεί να εκδηλώνεται ως πόνος στο ισχίο ή στο ριζομήριο. 

Ένας από τους καλύτερους τρόπους κλινικής εκτίμησης της μικροαστάθειας του ισχίου είναι η κλινική αξιολόγηση για πιθανή γενικευμένη υπερελαστικότητα (υπερευλυγισία) των αρθρώσεων με τη χρήση των κριτηρίων του Beighton (εικόνα).  Η κλινική αυτή εκτίμηση πρέπει να αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κλινικής εξέτασης και δεν θα πρέπει να παραμελείται όταν γίνεται διερεύνηση για πιθανή μικροαστάθεια του ισχίου.

Πηγή:  Beighton P. Hypermobility scoring. Br J Rheumatol. 1988; 27:163

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr