Το εύρος κίνησης του ισχίου συσχετίζεται με την επιβεβαιωμένη από μαγνητική τομογραφία βλάβη μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης τύπου cam στους εφήβους υψηλού επιπέδου αθλητές του σκι

Η μηροκοτυλιαία πρόσκρουση (femoroacetabular impingement) αποτελεί έναν ανώμαλο τύπο μορφολογίας των ισχίων και χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, σε αυτήν του τύπου cam, όπου υπάρχει ανώμαλο σχήμα της μηριαίας κεφαλής και αυτήν του τύπου pincer, που οφείλεται σε μη φυσιολογική διαμόρφωση της κοτύλης.  Οι δύο αυτοί τύποι μπορούν να υπάρχουν μεμονωμένα ή να συνυπάρχουν.

Η μηροκοτυλιαία πρόσκρουση συνίσταται στην ανώμαλη επαφή μεταξύ του μηριαίου και της κοτύλης κατά τις κινήσεις της κάμψης και εσωτερικής στροφής του ισχίου. Μπορεί να προκαλέσει χόνδρινες βλάβες αλλά και ρήξη του επιχειλίου χόνδρου, ενώ από πολλούς ερευνητές θεωρείται και ως αίτιο οστεοαρθρίτιδας του ισχίου.

Η μηροκοτυλιαία πρόσκρουση μπορεί να διαγνωστεί από ιστορικό των συμπτωμάτων αλλά και κλινικών σημείων, ενώ επιβεβαιώνεται απεικονιστικά από απλές ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία.  Συνήθως ο πόνος επικεντρώνεται στο ριζομήριο, την οσφύ, τους γλουτούς ενώ μπορεί να προκαλέσει αίσθημα κλειδώματος (locking), δυσκαμψία και μείωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης.  Κατά την κλινική εξέταση η τυπική σημειολογία της μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης είναι ο οξύς πόνος στο ριζομήριο κατά την κίνηση μέγιστης κάμψης και εσωτερικής στροφής από τον χειρουργό, κλινική δοκιμασία η οποία ονομάζεται σημείο πρόσκρουσης (anterior impingement test).

Υπάρχει η υπόθεση ότι το σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης μπορεί να συσχετίζεται με μειωμένο εύρος εσωτερικής στροφής αλλά και με θετικό σημείο πρόσκρουσης.  Η υπόθεση αυτή έδωσε το έναυσμα μίας μελέτης που είχε σκοπό την εκτίμηση για το συσχετισμό της κλινικής κατάστασης του ισχίου με τα ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας σε εφήβους αθλητές και μάλιστα υψηλού επιπέδου σκιέρ.

Εξετάστηκαν 102 έφηβοι με μέση ηλικία 17,7 έτη.  Tα ισχία τους εξετάστηκαν με μαγνητική τομογραφία και συγκεκριμένες μετρήσεις για την παρουσία βλάβης μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης τύπου cam (όταν η γωνία α ήταν > 55°), ενώ εκτιμήθηκαν και κλινικά σχετικά με το εύρος κίνησης της άρθρωσης τόσο στην ύπτια όσο και στην καθιστική θέση.  Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες, σε αυτούς με βλάβη cam και σε αυτούς χωρίς βλάβη cam βάσει των εξετάσεων της μαγνητικής τομογραφίας.  Το κλινικό σημείο πρόσκρουσης, αλλά και το σημείο Faber (flexion, abduction and external rotation) χρησιμοποιήθηκαν και για τα δύο ισχία στην ύπτια θέση.  Με τον εξεταζόμενο σε καθιστική θέση έγιναν εσωτερικές και εξωτερικές στροφές στην άρθρωση σε τρεις διαφορετικές θέσεις της λεκάνης (ουδέτερη, μέγιστη πρόσθια απόκλιση και οπίσθια απόκλιση) και της σπονδυλικής στήλης (ουδέτερη, μέγιστη έκταση και κάμψη).

Διαπιστώθηκαν διαφορές μεταξύ των ομάδων cam και μη cam σχετικά με το πρόσθιο σημείο πρόσκρουσης, την παθητική κάμψη του ισχίου στην ύπτια θέση, την εσωτερική στροφή του ισχίου στη ύπτια θέση, την εσωτερική στροφή σε καθιστική θέση με τη λεκάνη και την σπονδυλική στήλη σε ουδέτερη θέση και τη μέγιστη πρόσθια απόκλιση της λεκάνης και έκταση της σπονδυλικής στήλης.  Διαπιστώθηκε ότι η ομάδα cam είχε μειωμένο εύρος κίνησης σε σχέση με την ομάδα χωρίς βλάβη cam σε όλες τις μετρήσεις εύρους κίνησης.

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η παρουσία της βλάβης μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης βλάβης τύπου cam που διαπιστώνεται στη μαγνητική τομογραφία συσχετίζεται με το μειωμένο εύρος κίνησης σε όλες τις θέσεις του εξεταζόμενου.

Πηγή: Agnvall C, Swärd Aminoff A, Todd C, Jonasson P, Thoreson O, Swärd L, Karlsson J, Baranto A.  Range of Hip Joint Motion Is Correlated With MRI-Verified Cam Deformity in Adolescent Elite Skiers.  Orthop J Sports Med. 2017.

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr