Η μεμονωμένη κοτυλοπλαστική και διόρθωση του επιχειλίου χόνδρου για την μεικτού τύπου μηροκοτυλιαία πρόσκρουση: κάνουμε πάρα πολλά;

Ο σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η εκτίμηση των αποτελεσμάτων ασθενών μετά από μεμονωμένη οστεοπλαστική της κοτύλης και επιδιόρθωση του επιχειλίου χόνδρου για τη θεραπεία ασθενών με μεικτού τύπου μηροκοτυλιαία πρόσκρουση. 

Η μελέτη αφορούσε 86 ασθενείς και ήταν αναδρομική.  Το υλικό αποτελούνταν από 106 ισχία με μέση ηλικία των ασθενών 38,1 έτη και μεικτού τύπου μηροκοτυλιαία πρόσκρουση.  Οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε μεμονωμένη οστεοπλαστική της κοτύλης και επιδιόρθωση του επιχειλίου χόνδρου.  Καταγράφηκαν η προεγχειρητική γωνία α, ο βαθμός των ακτινολογικών εκφυλιστικών βλαβών και η παρουσία του σημείου crossover.  Τα κλινικά αποτελέσματα εκτιμήθηκαν με τις κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου modified Harris Hip Score (mHHS), International Hip Outcome Tool-12 (iHOT-12), Hip Outcome Score Sport-Specific Subscale (HOS-SSS) και patient satisfaction score για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα δύο ετών.

Οι κλινικές επανεξετάσεις έγιναν σε ένα μέσο χρονικό διάστημα 37,2 μηνών.  Οι ασθενείς με ευρήματα βαθμού 0 και 1 κατά Tönnis είχαν σημαντικά υψηλότερες βαθμολογίες στις κλίμακες αξιολόγησης σε σχέση με αυτούς με βλάβες βαθμού 2 κατά Tönnis.  Ωστόσο, οι βαθμολογίες ικανοποίησης των ασθενών δεν είχαν διαφορά.  Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ μονόπλευρης και αμφοτερόπλευρης παθολογίας στα ισχία.  Επίσης, η ηλικία των ασθενών αλλά και οι προεγχειρητικές γωνίες α δεν συσχετίστηκαν με το αποτέλεσμα.  Δεν υπήρξαν περιπτώσεις επαναληπτικής χειρουργικής επέμβασης ή μετάβασης σε αρθροπλαστική.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η μεμονωμένη αποσυμπίεση της κοτύλης μπορεί επαρκώς να διορθώσει την υποκείμενη πρόσκρουση σε μεικτού τύπου μηροκοτυλιαία πρόσκρουση αποφεύγοντας έτσι τους κινδύνους που σχετίζονται με την αποσυμπίεση στην πλευρά του μηριαίου.  Αναφέρθηκαν καλά έως άριστα αποτελέσματα, ενώ οι βαθμολογίες ικανοποίησης των ασθενών ήταν σημαντικά υψηλότερες σε αυτούς με ελάχιστες αρθριτικές βλάβες.  Η ηλικία του ασθενή και η προεγχειρητική γωνία α είχαν πολύ μικρή επίδραση στο μετεγχειρητικό αποτέλεσμα.

Πηγή: “Arthroscopy”, Ιανουάριος 2017

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Κλινικά αποτελέσματα της αρθροσκοπικής χειρουργικής σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών - ποια είναι η βιωσιμότητα που υπάρχει ως μία χειρουργική επέμβαση διάσωσης της άρθρωσης;

Ο σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να ταυτοποιηθεί εάν η αρθροσκόπηση ισχίου είναι μία κατάλληλη επιλογή για την θεραπεία του πόνου στο ισχίο σε ηλικιωμένους ασθενείς και να διερευνηθούν τα κλινικά αποτελέσματα από την αρθροσκόπηση ισχίου λόγω ρήξης του επιχειλίου χόνδρου ή/και οστεοαρθρίτιδας σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών.

Μεταξύ Αυγούστου 2009 και Μαΐου 2014 μελετήθηκε μία σειρά 23 ασθενών (6 άντρες και 17 γυναίκες) με μέση ηλικία τα 59 έτη, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε αρθροσκόπηση ισχίου.  Εξετάστηκαν αναδρομικά οι φάκελοι των ασθενών, οι ακτινογραφίες, τα αποτελέσματα των ερωτηματολογίων και ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 28 μήνες.

Η μέση βαθμολογία της κλίμακας Japan Orthopedic Association hip score μετά από τη χειρουργική επέμβαση βελτιώθηκε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό.  Οκτώ ασθενείς είχαν πρόοδο της οστεοαρθρίτιδας, η οποία διαγνώστηκε με ακτινογραφία και ένας υπεβλήθη σε ολική αρθροπλαστική ισχίου 13 μήνες μετά την αρθροσκόπηση.  Οι ασθενείς στους οποίους παρατηρήθηκε πρόοδος της οστεοαρθρίτιδας είχαν ακτινολογική οστεοαρθρίτιδα προεγχειρητικά και βλάβη του χόνδρου της κοτύλης ως αρθροσκοπικό εύρημα.

Η αρθροσκόπηση ισχίου που πραγματοποιήθηκε σε επιλεγμένους ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών μπορεί να είναι επωφελής όταν η οστεοαρθρίτιδα ταξινομείται ως βαθμού 0 κατά Tönnis ή έως βαθμού 2 κατά Outerbridge ως αρθροσκοπικό εύρημα.

Πηγή: “Journal of Orthopaedic Surgery and Research”, Ιανουάριος 2017

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η φόρτιση της άρθρωσης στο οβελιαίο επίπεδο κατά τη διάρκεια της βάδισης σχετίζεται με τις ανωμαλίες της άρθρωσης του ισχίου σε ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση

Η μηροκοτυλιαία πρόσκρουση είναι μία μορφολογική ανωμαλία της άρθρωσης του ισχίου που έχει ως αποτέλεσμα την εξασθένηση της λειτουργικότητας κατά τη διάρκεια πολλών δραστηριοτήτων της καθημερινότητας, όπως η βάδιση.  Ο σκοπός της ενδιαφέρουσας αυτής μελέτης ήταν να καθορίσει εάν οι φορτίσεις των αρθρώσεων στο κάτω άκρο διαφέρει σε ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση και σε μία ομάδα έλεγχου, και να καθοριστεί εάν αυτοί οι μεταβαλλόμενοι εμβιομηχανικοί παράμετροι σχετίζονται με τις ενδαρθρικές ανωμαλίες.  Έγινε η υπόθεση ότι οι ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση θα παρουσιάζουν μεταβολή της φόρτισης της άρθρωσης του κάτω άκρου κατά τη διάρκεια της βάδισης σε σύγκριση με υγιή άτομα, και ότι οι μεταβολές αυτές θα σχετίζονται με τις ενδαρθρικές βλάβες.

Η κινητική των κάτω άκρων εκτιμήθηκε κατά τη διάρκεια της βάδισης σε 15 ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση προεγχειρητικά και 34 υγιή άτομα.  Όλοι οι συμμετέχοντες υπέστησαν μονόπλευρη μαγνητική τομογραφία ισχίου προκειμένου να εκτιμηθούν οι ανωμαλίες στην άρθρωση.  Η εκτίμηση αυτή έγινε με τη χρήση ενός συστήματος βαθμολόγησης.  Τα αυτο-αναφερόμενα αποτελέσματα του πόνου και της λειτουργικότητας αποκτήθηκαν με τη χρήση κλιμάκων αξιολόγησης του ισχίου, Hip disability and Osteoarthritis Outcome Score, και η σωματική απόδοση μετρήθηκε με το 6-minute walk test.  Οι διαφορές των ομάδων εκτιμήθηκαν με τη χρήση της ανεξάρτητης στατιστικής δοκιμασίας independent t test και ανάλυση της διασποράς. 

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι οι ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση παρουσιάζουν μεταβαλλόμενα πρότυπα φόρτισης του ισχίου και της ποδοκνημικής κατά τη διάρκεια της βάδισης.  Τα στοιχεία προτείνουν ότι οι ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση παρουσιάζουν τόσο τοπικές όσο και απομακρυσμένες μεταβολές στη λειτουργία των αρθρώσεων κατά τη διάρκεια της βάδισης και ότι η φόρτιση της άρθρωσης του ισχίου σχετίζεται άμεσα με τις ανωμαλίες της άρθρωσης.  Υποστηρίζουν δε ότι η κλινική σημασία της μελέτης έγκειται στο ότι τα αποτελέσματά της προτείνουν πως η κάμψη του ισχίου αποτελεί μία σημαντική εμβιομηχανική παράμετρο για την κατανόηση της μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης, καθώς η κάμψη του ισχίου κατά τη διάρκεια της βάδισης φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με τις ανωμαλίες της άρθρωσης όπως αυτές φαίνονται στη μαγνητική τομογραφία.

Πηγή: “ American Journal of Sports Medicine”, Δεκέμβριος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η αξιοπιστία της κλινικής δοκιμασίας εύρους κίνησης του ισχίου FABER

Το κλινικό σημείο FABER (Flexion Abduction External Rotation) χρησιμοποιείται συνήθως ως μία ειδική δοκιμασία πρόκλησης, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί επίσης ως μέτρηση για το συνδυασμένο εύρος κίνησης του ισχίου.  Θεωρείται ότι το περιορισμένο εύρος κίνησης βάσει της δοκιμασίας αυτής μπορεί να είναι ενδεικτικό για παθολογία του ισχίου.  Έως σήμερα δεν έχουν δημοσιευτεί στοιχεία σχετικά με την αξιοπιστία και την ελάχιστη ανιχνεύσιμη μεταβολή τέτοιων μετρήσεων.  Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν ο καθορισμός του κανονιστικού ύψους του FABER, η εκτίμηση της αξιοπιστίας μεταξύ διαφορετικών αλλά και του ίδιου παρατηρητή και η σύγκριση των παραδοσιακών μετρήσεων του FABER με μεθόδους που χρησιμοποιούνται για διαφορές στο μήκος του μηρού. 

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε πάνω σε 19 υγιή άτομα χωρίς οσφυαλγία, πόνο στο γόνατο ή στο ισχίο τους προηγούμενους τρεις μήνες.  Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε δύο συνεδρίες από τρεις κλινικούς γιατρούς.  Πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις του ύψους, του FABER, αλλά και μετρήσεις του μήκους του μηρού.  Επίσης, μετρήθηκαν αρκετοί ακόμα παράμετροι του κλινικού σημείου FABER.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι συνολικά οι μετρήσεις με το κλινικό σημείο FABER ήταν αξιόπιστες, είτε αυτές κανονικοποιήθηκαν με το μήκος του μηρού είτε όχι.  Επίσης, η χρήση του ειδικού μετρητή κλίσης μπορεί να αυξήσει την αξιοπιστία.  Η αξιοπιστία ήταν πτωχή έως καλή όταν εκτιμήθηκε η συμμετρία μεταξύ των δύο σκελών. 

Πηγή: “International Journal of Sports Physical Therapy”, Δεκέμβριος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η οστική μορφολογία του ισχίου σε επαγγελματίες χορευτές μπαλέτου σε σχέση με τους αθλητές

Ο σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η σύγκριση της οστικής μορφολογίας του ισχίου μεταξύ μίας ομάδας χορευτών του μπαλέτου και μίας ομάδας αναφοράς αθλητών, και ο καθορισμός της σχέσης με τον πόνο.

33 επαγγελματίες χορευτές του μπαλέτου και 33 με παρόμοια χαρακτηριστικά όσον αφορά την ηλικία και το φύλο αθλητές συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο Copenhagen Hip and Groin Outcome Score και υπεβλήθησαν σε κλινική εξέταση, καθώς επίσης και σε μαγνητική τομογραφία 3 Tesla προκειμένου να μετρηθούν η επικάλυψη της κοτύλης με τη χρήση των γωνιών κέντρου-παρυφής, τη μέτρηση της γωνίας α, τη μέτρηση της αυχενομηριαίας γωνίας του μηριαίου.

Οι οστικές μορφολογικές μετρήσεις βρίσκονταν μέσα στο φυσιολογικό εύρος.  Οι χορευτές είχαν μεγαλύτερες αυχενομηριαίες γωνίες, μικρότερες γωνίες προσανατολισμού της κοτύλης, μικρότερες γωνίες α όσον αφορά την άνω περιοχή, παρόμοιες γωνίες α όσον αφορά την πρόσθια περιοχή, παρόμοιες γωνίες κέντρου-παρυφής σε σχέση με τους αθλητές.  Μη φυσιολογική μορφολογία παρατηρήθηκε στους χορευτές: 3% στην δυσπλασία της κοτύλης, 15% οριακή δυσπλασία και 24% μορφολογία τύπου cam, 24% με βλαισότητα στα ισχία και 21% οπίσθια απόκλιση της κοτύλης.  Τα ερωτηματολόγια αξιολόγησης συσχετίστηκαν μετρίως με τον προσανατολισμό της κοτύλης στους χορευτές χωρίς να παρουσιάζεται κανένας άλλος συσχετισμός μεταξύ του πόνου και των μορφολογικών παραμέτρων σε καμία ομάδα.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι οι επαγγελματίες χορευτές του μπαλέτου έχουν οστική μορφολογία του ισχίου που τους διαφοροποιεί σε σχέση με τους αθλητές.  Ο πόνος στο ισχίο μπορεί να συσχετίζεται ελάχιστα με την οστική μορφολογία.

Πηγή: “European Radiology”, Δεκέμβριος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Η θέση της πρόθεσης της κοτύλης και ο κίνδυνος του εξαρθρήματος στην πρωτογενή ολική αρθροπλαστική ισχίου

Σε πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο στο περιοδικό “Acta Orthopaedica” παρουσιάστηκε μία συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τον κίνδυνο εξαρθρήματος στην ολική αρθροπλαστική ισχίου.  Το εξάρθρημα του ισχίου είναι μία από τις περισσότερο συχνές επιπλοκές μετά από ολική αρθροπλαστική.  Αρκετοί παράγοντες που επιδρούν στο εξάρθρημα έχουν ταυτοποιηθεί, συμπεριλαμβανομένης της θέσης του κυπελίου της κοτύλης.  Οι βέλτιστες τιμές για την κλίση της κοτύλης και την πρόσθια απόκλιση είναι αμφιλεγόμενες.  Οι συγγραφείς πραγματοποίησαν μία συστηματική ανασκόπηση ώστε να περιγράψουν τις διαφορετικές μεθόδους για τη μέτρηση της θέσης του κυπελίου της κοτύλης, της ζώνης-στόχο για την τοποθέτηση του κυπελίου της κοτύλης και τη συσχέτιση μεταξύ της θέσης της κοτύλης και του εξαρθρήματος μετά από πρωτογενή ολική αρθροπλαστική ισχίου.

Πραγματοποιήθηκε μία συστηματική έρευνα της βιβλιογραφίας στη βάση δεδομένων PubMed για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο προκειμένου να ταυτοποιηθούν άρθρα τα οποία σύγκριναν τη θέση της πρόθεσης της κοτύλης και τον κίνδυνο του εξαρθήματος.  Επίσης, ελέγθηκαν η χειρουργική προσπέλαση και οι μέθοδοι της μέτρησης των γωνιών της κοτύλης. 

 Ταυτοποιήθηκαν 28 άρθρα που ήταν σχετικά με το ερώτημα της έρευνας.  Κάποια από αυτά έδειξαν ότι η θέση της κοτύλης επηρέαζε μετεγχειρητικά το εξάρθρημα ενώ άλλα όχι.  Η πλειοψηφία των άρθρων δεν ταυτοποίησαν μία στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ εξαρθρωμένων και μη εξαρθρωμένων ολικής αρθροπλαστικής ισχίου σε σχέση με τις μέσες τιμές των γωνιών της πρόσθιας απόκλισης και της κλίσης της κοτύλης.  Τα περισσότερα άρθρα που εκτίμησαν τη θέση του κυπελίου της κοτύλης ήταν μέσα στην ασφαλή ζώνη του Lewinnek και δεν έδειξαν μία στατιστική μείωση στο ποσοστό του εξαρθήματος.  Μάλιστα, φάνηκε ότι προτάθηκαν εναλλακτικά εύρη στόχων από αρκετούς συγγραφείς.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η ασφαλής ζώνη του Lewinnek δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.  Είναι δύσκολο να εξάγει κανείς συμπεράσματα σχετικά με μία καθορισμένη ζώνη-στόχο για την τοποθέτηση του κυπελίου της κοτύλης στην ολική αρθροπλαστική ισχίου, λόγω της ποικιλομορφίας μεταξύ των μελετών αλλά και την πολυπαραγοντική φύση του εξαρθήματος στην ολική αρθροπλαστική ισχίου.  Μελλοντικές μελέτες που συγκρίνουν τη θέση της κοτύλης και το ποσοστό των εξαρθρημάτων θα πρέπει να διερευνήσουν τη χειρουργική προσπέλαση ξεχωριστά.  Τυποποιημένα εργαλεία για τη μέτρηση της κοτύλης θα πρέπει να ενσωματωθούν προκειμένου να επιτρέψουν τη σύγκριση μεταξύ των μελετών.

Πηγή: “Acta Orthopaedica” , Νοέμβριος, 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr

Οι μορφολογικές μεταβολές και τα αποτελέσματα μετά από αρθροσκοπική επιδιόρθωση του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης όπως αυτά εκτιμήθηκαν με τη χρήση μετεγχειρητικής αξονικής τομογραφίας με αρθρογραφία

Ο σκοπός της μελέτης αυτής που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Arthroscopy” ήταν η μελέτη των μικρότερου μεγέθους επιχειλίων χόνδρων μετά από επιδιόρθωση και σύγκριση της προεγχειρητικής και μετεγχειρητικής αξονικής τομογραφίας με αρθρογραφία και η εκτίμηση του συσχετισμού μεταξύ των ανατομικών μεταβολών και των κλινικών αποτελεσμάτων.  Ο σχεδιασμός και το πρωτόκολλο της αναδρομικής αυτής μελέτης εγκρίθηκε από την επιστημονική επιτροπή του νοσοκομείου.  Τα κριτήρια συμπερίληψης περιλάμβαναν ηλικίες μεγαλύτερης των 18 ετών και πόνο στο ισχίο που σχετιζόταν με μηχανικά συμπτώματα.  Εξαιρέθηκαν οι ασθενείς που παρουσίαζαν ιστορικό προηγούμενης χειρουργικής επέμβασης στο ισχίο, άσηπτης νέκρωσης της μηριαίας κεφαλής, ρευματολογικές διαταραχές και προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα.  Όλες οι ρήξεις του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση αντιμετωπίστηκαν με αφαίρεση της βλάβης μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης και επιδιόρθωση της ρήξης του επιχειλίου χόνδρου με ειδικές αρθροσκοπικές άγκυρες.  Εκτιμήθηκαν τα κλινικά αποτελέσματα με τη χρήση της κλίμακας αξιολόγησης modified Harris Hip Score και οι μορφολογικές μεταβολές, καθώς και τα ακτινολογικά αποτελέσματα με τη χρήση αξονικής τομογραφίας με αρθρογραφία για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα δύο ετών.  Έγινε χρήση της δοκιμασίας “paired t test” προκειμένου να ανιχνευθούν μεταβολές στο ύψος του επιχειλίου χόνδρου, στο πλάτος και στο modified Harris Hip Score.

40 ρήξεις του επιχειλίου χόνδρου σε 40 ασθενείς με μέση ηλικία τα 32,1 έτη υπεβλήθησαν σε επιδιόρθωση με οστεοπλαστική του μηριαίου σε 20 ισχία και αφαίρεση της βλάβης τύπου pincer σε 17 ισχία, και σε κανέναν ασθενή δεν απαιτήθηκε συρραφή του θυλάκου μετά την θυλακοτομή.  Δεν ανιχνεύτηκε καμία διαρροή του σκιαστικού υγρού κατά την επαναληπτική αξονική τομογραφία με αρθρογραφία.  Δεν παρατηρήθηκαν επαναρήξεις του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης μετά από τη χειρουργική καθήλωση με τις άγκυρες στην εκτίμηση με μετεγχειρητική αξονική τομογραφία με αρθρογραφία.  Ωστόσο, το μέσο πλάτος και ύψος του επιχειλίου χόνδρου μεταβλήθηκε από 8,1mm σε 4,1mm αντίστοιχα, προεγχειρητικά σε 6,7mm και 4,4mm αντίστοιχα κατά τη μετεγχειρητική επανεκτίμηση (μείωση κατά 19% και 11% αντίστοιχα).  Επιπλέον, η μέση βαθμολογία του modified Harris Hip Score για τους 36 ασθενείς βελτιώθηκε από 61 ± 16 σε 90 ± 9,6.  Σε τέσσερα ισχία παρατηρήθηκε ατελής διόρθωση.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι οι επιδιορθωμένοι επιχείλιοι χόνδροι της κοτύλης διατηρούνται καλά μετά από την θυλακοτομή, όπως αυτό φαίνεται στην αξονική τομογραφία με αρθρογραφία μετά από αρθροσκοπική επιδιόρθωση του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης.  Επίσης, το μειωμένο ύψος και πλάτος του επιχειλίου χόνδρου δεν επιδρά στα κλινικά αποτελέσματα.

Πηγή: “Arthroscopy”, Νοέμβριος 2016

Για περισσότερα επισκεφτείτε το www.alexandrostzaveas.gr